صفا و صمیمیت درروز های کم داری(10)
در حال حاضر کسی که عزیزی را از دست می دهد ، اول به فکر این است که ناهار مردم را چگونه تهیه نماید ، اصلا دغدغه اصلی اش ناهار و شام مردم است نه عزیز از دست رفته اش و در علیشیخ این وضع بدترین حالت را دارد ، سابق خیلی از روستا ها در مسجد ناهار می دادند بعد فهمیدند ، در این حالت هزینه ها کمر شکن می شود و ثانیا همه توان اداره همچون مجلسی را ندارند ، لذا تصمیم گرفتند غذا دادن در مسجد را تعطیل نموده و این کار را به خانه منتقل نمودند ، در این صورت فقط از میهمان های راه دور پذیرائی می کنند و مسجد هم با توجه به فصول سال در بعد از ظهر برگزار می شود ، مردم می ایند فاتحه ای خوانده ، یک چای میل نموده و میروند .
ما که فرهنگستان علوم منطقه هستیم و بیشترین تحصیل کرده را داریم ، در این مورد به بدترین شکل ممکن عمل می کنیم و تا زمانی که در مسجد غذا می دهیم وضع به همی منوال خواهد بود ، البته چشم هم چشمی هم بلای دیگری است که به جان ما ها افتاده است . ما باید کسانی را در نظر بگیریم که توان برگزاری همچون مجالسی را ندارند ، آیا رواست آنها را شرمنده و یا سرشکسته بکنیم ، آیا نباید از خدا بترسیم ، آیا نباید از این خیل تحصیل کرده و ریش سفید چند نفری قدم جلو گداشته و برای همیشه این مشکل را حل نمایند ، آیا علیشیخ فقط برای ما محل تفریح است یا زادگاه ماست ؟ پس اگر زادگاه ماست باید با همفکری هم ، دهیار محترم ، شورای محترم اسلامی روستا ، ریش سفیدان ، میانسالان ، دبیران و حتی جوانان روستا این مسئله را حل کنیم . با توجه به در آمد های کم مردم و گرانی های افسار گسیخته ، مردم روستا چه گناهی کرده اند که خدای ناکرده هم باید عزیز خود را از دست بدهند و هم دار و ندارشان را و بعد هم بدهکار شده و از کار و زندگی بیفتند ؟ از عزیزانی که یاد بردم باید در یک مناسبتی در کنار هم بنشینم و یک چیزی (مثلا اساسنامه مراسم های علیشیخ ) تهیه نماییم ، همه امضا نمایند و بر اساس آن عمل کنیم و بعد از آن هم این اساسنامه ملاک کارها در علیشیخ باشد ، ما که در تاسیس مدرسه ، تحصیل در دانشگاه ، اعزام ذانشجو به خارج از کشور پیشگام بوده ایم ، چرا در این امر خیر پیشگام نباشیم . چند روز دیگر ما هم باید سفر کنیم ، پس چرا یک کار نیک بر جای نگذاریم . عزیزان من مشکلات علیشیخ جدی است ، مشکل آب آشامیدنی علیشیخ بسیار جدی است ، اگر مشکلی پیش بیاید دولت و سازمان های مربوطه هیچ کمکی نمی کنند چون ما روزگاری نصب کنتور آب را نپذیرفتیم ، از شما می پرسم اگر آب آشامیدنی روستا قطع شود و نیاز به تعمیر منبع و لوله کشی مجدد داشته باشد ، چه کسی از عهده این همه هزینه بر خواهد آمد ؟ تمام لوله ها بدون آنکه مسیر آنها مشخص باشد در زیر سنگ فرش ها مانده است ، در صورت گرفتگی و یا شکستن لوله ها کدام مقام مسئول و با چه پولی این کار را انجام خواهد داد ، عزیزان بیاییدتا آقای اسماعیل فرج زاده که در شرکت آب و فاضلاب هست و می تواند کمک بکند و انسان دست به خیری هم می باشد از وجود ایشان استفاده و جلو فاجعه را قبل از وقوع بگیریم .
